Get further off the beaten track...

Hai daar!
Weer een berichtje vanuit het verste continent van Nederland! ;)

Iris en ik hebben een bustour van Stray gekocht, de zogenaamde MOE-pass, en daarmee zullen we heel New Zealand gaan doorcrossen :D

Ik was gebleven in Auckland. 5 en 6 januari hebben we een zogenaamde Whale and Dolphintour gemaakt, die vanuit de haven van Auckland vertrok. Het was een tour van 4 uur, maar omdat we de eerste keer echt helemaal niets hadden gespot, (ik alleen een eenzaame pinquin die even zijn kop boven water stak toen wij langs kwamen) kregen we een voucher voor de volgende dag, om nog een keer mee te gaan. De tweede keer hebben we aan het eind nog wel dolfijnen gespot! Geen walvissen helaas, maar het was echt super leuk om op de punt van de catamaran te staan, en dan zwemmen de dolfijnen voor de boot uit een heel stuk met je mee. Genieten! :D Echt leuk dat die beesten daar zo'n lol in hebben!

De volgende dag vertrok onze bus om half 8, op weg naar Phaiha, (het Noorden) ook wel bekend als 'the bay of Islands'. Het is een gedeelte voor de kust, waar welgeteld 144 grote rotsen boven de zee uit steken. Echt zo mooi! Het water is ook hier weer blauwer dan blauw, en dat maakte dat ik - bij aankomst - eerst mijn backpack op mijn bed dumpte, bikini aantrok en de zee inrende. :D

De volgende dag maakten we een tour naar het Noordelijkste puntje van NZ, Cape Reinga. De reis ernaartoe ging via 90 mile beach, een strand van 103 km lang, en wat echt alleen maar bestaat uit een superrrr groot wit vlak strand. Het is zo bizar om te zien, maar de highway loopt uit op het strand, en ja je raadt het al, hij gaat daar verder! Omdat het zo'n ontzettend vlak strand is, en het strand helemaal egaal is, kunnen bussen er met gemak nog 100km/h op het strand rijden. Het scheuren door de branding zat er helaas niet in, we kregen aan het eind te zien waarom; een automobilist had het een keer niet kunnen laten, en die auto stond na 10 jaar nog op het strand. Slechts alleen het dak was zichtbaar...
Maar desalniettemin een prachtige plek, waar ook weer de benodigde springfoto's zijn gescoord. ;)
Onze gids, Craig, had nog een verassing voor ons; op het strand zouden we een lekkernijtje kunnen scoren. Waar het te vinden was? Onder het zand... hm? Ja een schelpdiertje, die rouw gegeten kon worden. Eerst dacht ik ; ' Iebah! Dat ga ik dus echt niet doen!' Maar uiteindeijk heb ik me er maar aan over gegeven, en het toch gedaan. :P Zoek uitdagingen, nietwaar? ;) Na het openbreken (waar je als gereedschap een andere schelp voor nodig had) en het losscheuren van het beestje uit de schelp, heb ik een paar vieze bekken getrokken, en hem toch maar in mijn mond gestopt. :P 'Well done, princes!' Kreeg ik als commentaar : )
Daarna reden we verder naar een plaats waar we konden sandboarden! :D Het was echt een enorme heuvel met spierwit zand, waar je eerst een heel eind omhoog moest klimmen met je sandboard, om vervolgens als beloning met je buik op je board de berg af mocht roetsjen :D Dat was lollig! Uiteindelijk zat het zand wel echt OVERAL - ik viste het met douchen zelfs achter mijn oren vandaan, maar het was echt leuk.
Daarna door naar Cape Reinga! Echt.. wat is DAT een schitterend punt. Zeker het allermooiste punt wat ik ooit heb gezien tot nu toe. Een azuurblauwe zee, prachtige rotsen, goudgele stranden, en super mooie vegetatie. Abel Tasman heeft dit punt van Nieuw Zeeland als eerste 'ontdekt', en sinds dien draagt de baai de naam 'The Golden Bay'. Voor de Maori's is dit ook een speciale plek, omdat volgens de legende de zielen van de overledenen via dit punt het continent verlaten. Een mooie gedachte, vind ik.
Na een fotosessie van maar liefst iets van 40 foto's (oh, dit is een mooi plekje, en ohw wauhw! zie dit dan!) Maakten we een ommekeer, weer richting Pahia.

De volgende dag moesten we weer vroeg ons bed uit, want we hadden voor die dag gepland om met dolfijnen te gaan zwemmen! (Ja, we geven het niet op, we wilden ze echt vandichtbij zien!) Helaas was de kans dat het ook daadwerkelijk doorging echt heel klein, doordat er in dit seizoen heel veel kleine dolfijnen worden geboren. We hebben uiteindelijk niet kunnen zwemmen, wat ik wel echt super jammer vond :( We hoorden het pas op de boot dat de kans echt gering was, dus dat was wel een beetje balen. Maar we hebben wel een prachtige boottocht door de bay of Islands gemaakt, en we hebben de dolfijnen van echt heeeel dichtbij kunnen spotten! :D Op een gegeven moment kwamen een enorme groep dolfijnen tegen, waar dus ook een paar kleintjes bij zwommen. Iris en ik konden op de voorkant van de boot liggen, en ze kwamen echt vlak voor ons zwemmen!! Op een gegeven moment kwam er een dolfijn boven, die uitademde, en volop in mijn gezicht zijn water uitsproeide :D Hoe vet is dat! Het was geweldig om de dolfijnen van zo dichtbij te zien. Ik verbaasde me echt over hoe groot die beesten waren! Echt 3,50 meter waren ze. Dit waren de tuimelaars, dus de bekende 'dolfinaruimdolfijnen'. Maar er gaat echt niets boven die dieren in het wild te zien, te zien spelen met elkaar, spelend met de boot, zien springen... echt wat een geweldige dieren zijn dat. Je voelt je gewoon helemaal happy als je alleen al naar ze kijkt. : )

We hebben die middag lekker in de zee gezwommen, beetje gelezen en een hokipoki ijsje gegeten. Hokipoki is een bekende ijssoort hier, met caramel en honing, echt heel lekker! Die moesten we natuurlijk uitproberen :p Hebben we dat ook weer binnen ;)

De volgende dag reden we terug naar Auckland. Ik zat in de bus naast een Brazilliaans meisje, die in Auckland verbleef om een talencursus te volgen. Het is echt heel leuk om met mensen van een andere nationaliteit te praten, om zo een beetje een beeld te krijgen van een land dat je eigenlijk alleen maar van boeken en TV kent. Het is zo leuk dat je dan beide in zo'n andere omgeving bent opgegroeid, andere tradities, geloven, cultuur, eten en woonsituaties, en dat je dan beide zo nieuwschierig bent naar de leefwereld van elkaar. Dat vind ik echt nog steeds echt zo supersuper leuk aan het backpacken, echt iedereen stelt zich zo open, en is ook nieuwschierig naar jou. Je kunt echt zo gemakkelijk een heel lang gesprek met iemand hebben, in jeugdhostels aan de ontbijttafel, tijdens het koken, als je iemand op de gang even tegenkomt.. het maakt niet uit, iedereen is hier zo sociaal, en met iedereen heb je zo makkelijk een praatje. : )

In Auckland kwamen we weer aan in The Fat Camel, ons hostel waar we ook al eerder hadden gezeten. Het was maar voor een nachtje, want de volgende dag gingen we direct met Stray weer door naar Hahei, een plaats aan de noordkant van de kust. We zijn daar met een groepje van de bus een wandeling gaan maken naar de zogenaamde Cathedral Cove. Dat was echt superrrr mooi daar! Het wandelpad liep langs de kust, Hahei ligt hoog op de rotskust, en we zijn helemaal naar beneden naar het strand gelopen. Op slippers natuurlijk :P Ik was iets te enthausiast, maar ik loop al mijn hele reis op slippers (Ja ze zijn echt helemaal versleten, ik denk dat ik vanmiddag maar even een paar nieuwe moet kopen...) en ik had er niet aan gedacht wandelschoenen aan te doen. Maar het ging prima hoor, je bent een kiwi (=nieuw zeelander) of niet :p Cathedral Cove was echt schitterend, een witte ruige rotskust, met weer die prachtig blauwe zee. Ik heb er heel veel foto's gemaakt, maar die kan ik niet op deze computer oploaden, omdat ik mijn memorycard niet in de computer kan inpluggen. Die hebben jullie dus nog tegoed ;)
Die avond had onze gids, Metro, een heeeerlijke BBQ verzorgd. Ik aan het schapenvlees, want dat moet je ook maar gegeten hebben als je in NZ bent... ja van mijn vegetarische principes blijft echt niets meer over in Down Under, omdat je echt overal BBQ's hebt. En om dan je groentespiesje tussen alle kangaroebiefstukken, oversized sausages en speklappen te leggen is ook een beetje zielig :P Nouja, het komt wel weer als ik thuis ben. ;)
We zijn die avond naar Hot Water Beach gegaan. Het tij was laag, en dan kan je in het zand een gat graven en dan creer je zo je eigen hotpool! :D Dat was echt heel lekker, het was die avond best koud, maar als je dan na een tijdje gegraven te hebben, in je eigen hotpooltje ligt, is het echt heerlijk. Het verbaasde me hoe ontzettend heet dat water kan zijn. Er waren regelmatig scenes dat mensen opeens schreeuwend omhoog sprongen, omdat er dan ineens een enorme blub heet water naar boven kwam. Maar wanneer het door een golf weer aangemengd werd met zeewater was het weer aangenaam ;)

De volgende dag zijn we naar Raglan gegaan. Daar hadden we echt een prachtige Bush lodge, een prachtige houten kamer echt midden tussen de palmen en varens, echt zo groot had ik ze nog nooit gezien! Die middag zijn we met vier meiden door onze lieve busschauffeur naar de Bridal Veil Falls gereden. Een schitterende waterval. Je kon er naar beneden lopen door 262 (geteld door Mia, een Deens meisje) traptreden af te lopen. En verder was het een prachtige wandeling, die ik natuurlijk weer op mijn slippers deed :P
Die avond heb ik heerlijk gebruik gemaakt van de sauna die op het terrein stond. :D Luxe! En daarna moest ik natuurlijk aan de koude douche geloven, AI!

De volgende dag van Raglan naar Whakatane. Onderweg zijn we gestopt bij de Waitomo caves. Een enorm grottenstelsel, die tot 80 meter diep onder de bodem rijkt. We werden gehuld in wetsuits, laarzen en een helm met een lampje. De tocht duurde ongeveer 2,5 uur, dat voornamelijk bestond uit abseilen (wel eentje van 20 meter diep! :o) ook door watervallen, en door hele smalle gangetjes kruipen. Doe dit niet als je claustrofobisch bent, want het was echt heel heel nauw, en donker!! Het was wel echt heel erg vet :D Toen ik weer boven kwam was ik echt helemaal moe en aan het trillen van de inspanning (want die 80 meter die je bent abgesaild moet je ook weer omhoog - neenee ze hebben geen lift!) maar het was echt GAAF!
Die dag aangekomen in Whakatane, waar we bij Maori's overnacht hebben. Dat was bijzonder. We hebben de traditionele Hangi gegeten, en die avond een ceremonie mogen meemaken. Onze groep werd ingewijdt aan hun gemeenschap, en daarvoor moesten ze een ritueel afleggen. Ons werd van tevoren op het hard gedrukt om niet te lachen, omdat het een hele serieuze ceremonie was.
Er werd een leider aangewezen, de oudste man van onze groep. De Ier Daryl (27) moest eraan geloven. Er werd een plant op de grond gelegd, en die mocht hij pas oppakken wanneer de ceremonie beeindigd was. Toen we waren ingewijdt, deden we allemaal de neusgroet. Dat was een erg grappig gezicht, om iedereen neuzieneuzie te zien staan. ' Kiora ' te zeggen (=hallo) en de levensadem te delen. Een mooi gebaar vind ik.
Die nacht hebben we in een hele grote zaal met z'n allen geslapen. We mochten geen schoenen dragen, omdat de zaal gezegend was.
Die avond hebben we met z'n allen een kampvuur op het strand gemaakt. Super gezellig! :D

Volgende dag op naar Taupo, waar ik heb geskydived!!!!!!!!!!! :D :D :D Dat was echt ZOOOOO gruwelijk vet! Ik moest er echt aan geloven, je bent in NZ of niet, en dit stond wel op mijn lijstje met dingen van ' to do! :' Die heb ik ook weer binnen. Hokipoki ijs, een rauw schelpdier en een skydive. Tjakka!

De skydive was van 12000 ft. (=ruim 4 km!) We zaten eerst 20 minuten in een klein vliegtuigje om deze hoogte te bereiken. Er was echt geen wolkje aan de lucht, echt zo schitterend! Ik had echt zoo mooi uitzicht over heel lake Taupo, het grootste meer van NZ (vulkaankrater). Het is echt bizar, je valt met een snelheid van 200 km/h uit je vliegtuig, de grond onder je steeds dichterbij zien komend. Maar wat een ervaring! Het is echt heel raar om degene voor te zien springen, die verandert binnen 10 seconden in een heel klein poppetje. IE!
40 seconden vrije val. Eerst op de kop naar beneden, maar nadat de kleine parachute is uitgeklapt hang je stabiel in de lucht. Het voelt als vliegen, kriebels in je buik, moeilijk kunnen ademhalen, omdat je bijna geen grip hebt op de lucht. Kicken, adrenaline, overal. Schitterend uitzicht. Even een moment dat ik me afvraag waar ik in hemelsnaam aan begonnen ben. Een high five met mijn jumpbuddy (die na zijn 3000e jump gestopt is met tellen... :o) en dan het seintje dat ik me goed moest vasthouden. BAF! Parachute uit, en een SCHITTEREND uitzicht over heel heel heel de omgeving. KICKEN!
Ik wil dit nog wel 100 keer doen. Het was zo geweldig, en het gekke was, dat ik van tevoren super zenuwachtig was, maar tijdens het vliegen en de skydive zelf helemaal niet! Ik liet het maar over me heen komen, en vond het echt supersupersuper vet. Echt... WAUWWWW!!!
Die hele avond met een enorme glimlach rondgelopen. :D Echt genieten!

Nou, cheers als je dit hele verhaal doorgekomen bent ;) Je bent weer op de hoogte!

Heel veel liefs uit Nieuw Zeeland!
Mirjam