Get further off the beaten track... - Reisverslag uit Auckland, Nieuw Zeeland van Mirjam Hul - WaarBenJij.nu Get further off the beaten track... - Reisverslag uit Auckland, Nieuw Zeeland van Mirjam Hul - WaarBenJij.nu

Get further off the beaten track...

Door: webmaster

Blijf op de hoogte en volg Mirjam

15 Januari 2010 | Nieuw Zeeland, Auckland

Hai daar!
Weer een berichtje vanuit het verste continent van Nederland! ;)

Iris en ik hebben een bustour van Stray gekocht, de zogenaamde MOE-pass, en daarmee zullen we heel New Zealand gaan doorcrossen :D

Ik was gebleven in Auckland. 5 en 6 januari hebben we een zogenaamde Whale and Dolphintour gemaakt, die vanuit de haven van Auckland vertrok. Het was een tour van 4 uur, maar omdat we de eerste keer echt helemaal niets hadden gespot, (ik alleen een eenzaame pinquin die even zijn kop boven water stak toen wij langs kwamen) kregen we een voucher voor de volgende dag, om nog een keer mee te gaan. De tweede keer hebben we aan het eind nog wel dolfijnen gespot! Geen walvissen helaas, maar het was echt super leuk om op de punt van de catamaran te staan, en dan zwemmen de dolfijnen voor de boot uit een heel stuk met je mee. Genieten! :D Echt leuk dat die beesten daar zo'n lol in hebben!

De volgende dag vertrok onze bus om half 8, op weg naar Phaiha, (het Noorden) ook wel bekend als 'the bay of Islands'. Het is een gedeelte voor de kust, waar welgeteld 144 grote rotsen boven de zee uit steken. Echt zo mooi! Het water is ook hier weer blauwer dan blauw, en dat maakte dat ik - bij aankomst - eerst mijn backpack op mijn bed dumpte, bikini aantrok en de zee inrende. :D

De volgende dag maakten we een tour naar het Noordelijkste puntje van NZ, Cape Reinga. De reis ernaartoe ging via 90 mile beach, een strand van 103 km lang, en wat echt alleen maar bestaat uit een superrrr groot wit vlak strand. Het is zo bizar om te zien, maar de highway loopt uit op het strand, en ja je raadt het al, hij gaat daar verder! Omdat het zo'n ontzettend vlak strand is, en het strand helemaal egaal is, kunnen bussen er met gemak nog 100km/h op het strand rijden. Het scheuren door de branding zat er helaas niet in, we kregen aan het eind te zien waarom; een automobilist had het een keer niet kunnen laten, en die auto stond na 10 jaar nog op het strand. Slechts alleen het dak was zichtbaar...
Maar desalniettemin een prachtige plek, waar ook weer de benodigde springfoto's zijn gescoord. ;)
Onze gids, Craig, had nog een verassing voor ons; op het strand zouden we een lekkernijtje kunnen scoren. Waar het te vinden was? Onder het zand... hm? Ja een schelpdiertje, die rouw gegeten kon worden. Eerst dacht ik ; ' Iebah! Dat ga ik dus echt niet doen!' Maar uiteindeijk heb ik me er maar aan over gegeven, en het toch gedaan. :P Zoek uitdagingen, nietwaar? ;) Na het openbreken (waar je als gereedschap een andere schelp voor nodig had) en het losscheuren van het beestje uit de schelp, heb ik een paar vieze bekken getrokken, en hem toch maar in mijn mond gestopt. :P 'Well done, princes!' Kreeg ik als commentaar : )
Daarna reden we verder naar een plaats waar we konden sandboarden! :D Het was echt een enorme heuvel met spierwit zand, waar je eerst een heel eind omhoog moest klimmen met je sandboard, om vervolgens als beloning met je buik op je board de berg af mocht roetsjen :D Dat was lollig! Uiteindelijk zat het zand wel echt OVERAL - ik viste het met douchen zelfs achter mijn oren vandaan, maar het was echt leuk.
Daarna door naar Cape Reinga! Echt.. wat is DAT een schitterend punt. Zeker het allermooiste punt wat ik ooit heb gezien tot nu toe. Een azuurblauwe zee, prachtige rotsen, goudgele stranden, en super mooie vegetatie. Abel Tasman heeft dit punt van Nieuw Zeeland als eerste 'ontdekt', en sinds dien draagt de baai de naam 'The Golden Bay'. Voor de Maori's is dit ook een speciale plek, omdat volgens de legende de zielen van de overledenen via dit punt het continent verlaten. Een mooie gedachte, vind ik.
Na een fotosessie van maar liefst iets van 40 foto's (oh, dit is een mooi plekje, en ohw wauhw! zie dit dan!) Maakten we een ommekeer, weer richting Pahia.

De volgende dag moesten we weer vroeg ons bed uit, want we hadden voor die dag gepland om met dolfijnen te gaan zwemmen! (Ja, we geven het niet op, we wilden ze echt vandichtbij zien!) Helaas was de kans dat het ook daadwerkelijk doorging echt heel klein, doordat er in dit seizoen heel veel kleine dolfijnen worden geboren. We hebben uiteindelijk niet kunnen zwemmen, wat ik wel echt super jammer vond :( We hoorden het pas op de boot dat de kans echt gering was, dus dat was wel een beetje balen. Maar we hebben wel een prachtige boottocht door de bay of Islands gemaakt, en we hebben de dolfijnen van echt heeeel dichtbij kunnen spotten! :D Op een gegeven moment kwamen een enorme groep dolfijnen tegen, waar dus ook een paar kleintjes bij zwommen. Iris en ik konden op de voorkant van de boot liggen, en ze kwamen echt vlak voor ons zwemmen!! Op een gegeven moment kwam er een dolfijn boven, die uitademde, en volop in mijn gezicht zijn water uitsproeide :D Hoe vet is dat! Het was geweldig om de dolfijnen van zo dichtbij te zien. Ik verbaasde me echt over hoe groot die beesten waren! Echt 3,50 meter waren ze. Dit waren de tuimelaars, dus de bekende 'dolfinaruimdolfijnen'. Maar er gaat echt niets boven die dieren in het wild te zien, te zien spelen met elkaar, spelend met de boot, zien springen... echt wat een geweldige dieren zijn dat. Je voelt je gewoon helemaal happy als je alleen al naar ze kijkt. : )

We hebben die middag lekker in de zee gezwommen, beetje gelezen en een hokipoki ijsje gegeten. Hokipoki is een bekende ijssoort hier, met caramel en honing, echt heel lekker! Die moesten we natuurlijk uitproberen :p Hebben we dat ook weer binnen ;)

De volgende dag reden we terug naar Auckland. Ik zat in de bus naast een Brazilliaans meisje, die in Auckland verbleef om een talencursus te volgen. Het is echt heel leuk om met mensen van een andere nationaliteit te praten, om zo een beetje een beeld te krijgen van een land dat je eigenlijk alleen maar van boeken en TV kent. Het is zo leuk dat je dan beide in zo'n andere omgeving bent opgegroeid, andere tradities, geloven, cultuur, eten en woonsituaties, en dat je dan beide zo nieuwschierig bent naar de leefwereld van elkaar. Dat vind ik echt nog steeds echt zo supersuper leuk aan het backpacken, echt iedereen stelt zich zo open, en is ook nieuwschierig naar jou. Je kunt echt zo gemakkelijk een heel lang gesprek met iemand hebben, in jeugdhostels aan de ontbijttafel, tijdens het koken, als je iemand op de gang even tegenkomt.. het maakt niet uit, iedereen is hier zo sociaal, en met iedereen heb je zo makkelijk een praatje. : )

In Auckland kwamen we weer aan in The Fat Camel, ons hostel waar we ook al eerder hadden gezeten. Het was maar voor een nachtje, want de volgende dag gingen we direct met Stray weer door naar Hahei, een plaats aan de noordkant van de kust. We zijn daar met een groepje van de bus een wandeling gaan maken naar de zogenaamde Cathedral Cove. Dat was echt superrrr mooi daar! Het wandelpad liep langs de kust, Hahei ligt hoog op de rotskust, en we zijn helemaal naar beneden naar het strand gelopen. Op slippers natuurlijk :P Ik was iets te enthausiast, maar ik loop al mijn hele reis op slippers (Ja ze zijn echt helemaal versleten, ik denk dat ik vanmiddag maar even een paar nieuwe moet kopen...) en ik had er niet aan gedacht wandelschoenen aan te doen. Maar het ging prima hoor, je bent een kiwi (=nieuw zeelander) of niet :p Cathedral Cove was echt schitterend, een witte ruige rotskust, met weer die prachtig blauwe zee. Ik heb er heel veel foto's gemaakt, maar die kan ik niet op deze computer oploaden, omdat ik mijn memorycard niet in de computer kan inpluggen. Die hebben jullie dus nog tegoed ;)
Die avond had onze gids, Metro, een heeeerlijke BBQ verzorgd. Ik aan het schapenvlees, want dat moet je ook maar gegeten hebben als je in NZ bent... ja van mijn vegetarische principes blijft echt niets meer over in Down Under, omdat je echt overal BBQ's hebt. En om dan je groentespiesje tussen alle kangaroebiefstukken, oversized sausages en speklappen te leggen is ook een beetje zielig :P Nouja, het komt wel weer als ik thuis ben. ;)
We zijn die avond naar Hot Water Beach gegaan. Het tij was laag, en dan kan je in het zand een gat graven en dan creer je zo je eigen hotpool! :D Dat was echt heel lekker, het was die avond best koud, maar als je dan na een tijdje gegraven te hebben, in je eigen hotpooltje ligt, is het echt heerlijk. Het verbaasde me hoe ontzettend heet dat water kan zijn. Er waren regelmatig scenes dat mensen opeens schreeuwend omhoog sprongen, omdat er dan ineens een enorme blub heet water naar boven kwam. Maar wanneer het door een golf weer aangemengd werd met zeewater was het weer aangenaam ;)

De volgende dag zijn we naar Raglan gegaan. Daar hadden we echt een prachtige Bush lodge, een prachtige houten kamer echt midden tussen de palmen en varens, echt zo groot had ik ze nog nooit gezien! Die middag zijn we met vier meiden door onze lieve busschauffeur naar de Bridal Veil Falls gereden. Een schitterende waterval. Je kon er naar beneden lopen door 262 (geteld door Mia, een Deens meisje) traptreden af te lopen. En verder was het een prachtige wandeling, die ik natuurlijk weer op mijn slippers deed :P
Die avond heb ik heerlijk gebruik gemaakt van de sauna die op het terrein stond. :D Luxe! En daarna moest ik natuurlijk aan de koude douche geloven, AI!

De volgende dag van Raglan naar Whakatane. Onderweg zijn we gestopt bij de Waitomo caves. Een enorm grottenstelsel, die tot 80 meter diep onder de bodem rijkt. We werden gehuld in wetsuits, laarzen en een helm met een lampje. De tocht duurde ongeveer 2,5 uur, dat voornamelijk bestond uit abseilen (wel eentje van 20 meter diep! :o) ook door watervallen, en door hele smalle gangetjes kruipen. Doe dit niet als je claustrofobisch bent, want het was echt heel heel nauw, en donker!! Het was wel echt heel erg vet :D Toen ik weer boven kwam was ik echt helemaal moe en aan het trillen van de inspanning (want die 80 meter die je bent abgesaild moet je ook weer omhoog - neenee ze hebben geen lift!) maar het was echt GAAF!
Die dag aangekomen in Whakatane, waar we bij Maori's overnacht hebben. Dat was bijzonder. We hebben de traditionele Hangi gegeten, en die avond een ceremonie mogen meemaken. Onze groep werd ingewijdt aan hun gemeenschap, en daarvoor moesten ze een ritueel afleggen. Ons werd van tevoren op het hard gedrukt om niet te lachen, omdat het een hele serieuze ceremonie was.
Er werd een leider aangewezen, de oudste man van onze groep. De Ier Daryl (27) moest eraan geloven. Er werd een plant op de grond gelegd, en die mocht hij pas oppakken wanneer de ceremonie beeindigd was. Toen we waren ingewijdt, deden we allemaal de neusgroet. Dat was een erg grappig gezicht, om iedereen neuzieneuzie te zien staan. ' Kiora ' te zeggen (=hallo) en de levensadem te delen. Een mooi gebaar vind ik.
Die nacht hebben we in een hele grote zaal met z'n allen geslapen. We mochten geen schoenen dragen, omdat de zaal gezegend was.
Die avond hebben we met z'n allen een kampvuur op het strand gemaakt. Super gezellig! :D

Volgende dag op naar Taupo, waar ik heb geskydived!!!!!!!!!!! :D :D :D Dat was echt ZOOOOO gruwelijk vet! Ik moest er echt aan geloven, je bent in NZ of niet, en dit stond wel op mijn lijstje met dingen van ' to do! :' Die heb ik ook weer binnen. Hokipoki ijs, een rauw schelpdier en een skydive. Tjakka!

De skydive was van 12000 ft. (=ruim 4 km!) We zaten eerst 20 minuten in een klein vliegtuigje om deze hoogte te bereiken. Er was echt geen wolkje aan de lucht, echt zo schitterend! Ik had echt zoo mooi uitzicht over heel lake Taupo, het grootste meer van NZ (vulkaankrater). Het is echt bizar, je valt met een snelheid van 200 km/h uit je vliegtuig, de grond onder je steeds dichterbij zien komend. Maar wat een ervaring! Het is echt heel raar om degene voor te zien springen, die verandert binnen 10 seconden in een heel klein poppetje. IE!
40 seconden vrije val. Eerst op de kop naar beneden, maar nadat de kleine parachute is uitgeklapt hang je stabiel in de lucht. Het voelt als vliegen, kriebels in je buik, moeilijk kunnen ademhalen, omdat je bijna geen grip hebt op de lucht. Kicken, adrenaline, overal. Schitterend uitzicht. Even een moment dat ik me afvraag waar ik in hemelsnaam aan begonnen ben. Een high five met mijn jumpbuddy (die na zijn 3000e jump gestopt is met tellen... :o) en dan het seintje dat ik me goed moest vasthouden. BAF! Parachute uit, en een SCHITTEREND uitzicht over heel heel heel de omgeving. KICKEN!
Ik wil dit nog wel 100 keer doen. Het was zo geweldig, en het gekke was, dat ik van tevoren super zenuwachtig was, maar tijdens het vliegen en de skydive zelf helemaal niet! Ik liet het maar over me heen komen, en vond het echt supersupersuper vet. Echt... WAUWWWW!!!
Die hele avond met een enorme glimlach rondgelopen. :D Echt genieten!

Nou, cheers als je dit hele verhaal doorgekomen bent ;) Je bent weer op de hoogte!

Heel veel liefs uit Nieuw Zeeland!
Mirjam




  • 15 Januari 2010 - 11:09

    Kirsten Hartman:

    Wauw, wauw, wauw!! I'm soooo jealous!! Echt super geweldig fantastisch!! Helemaal dat skydiven lijkt me zooo gaaf!! Wat maak je toch weer heerlijke dingen mee Mir :)!

    Heel veel liefs, kusjes en knuffels!!

  • 15 Januari 2010 - 13:29

    Jeannetdeetman:

    hey mirjam,
    erg leuk om jullie verhalen te lezen en toch weer andere details te ontdekken.
    ik sta eigenlijk helemaal versteld van al die gruwelijk mooie dingen die jullie meemaken. ik ben er stil van. jullie waarschijnlijk ook vaak.
    dat het zo fantastisch zou worden had je niet durven dromen denk ik. nou meid blijf genieten, dan doen wij met je mee.
    liefs,
    barend en jeannet.

  • 15 Januari 2010 - 13:34

    Pia:

    Hoi Mir,

    wat weer een verhaal! jullie reizen heel wat af.Ik volg je reis ook via google earth, weet ik een beetje waar je zit. Dus alle plaatsnamen blijven noemen.oh die dolfijnen, doet me denken aan Tenerife bijna een jaar geleden. we weten een beetje wat je ervaart. En dan parachute springen, gaaf is dat hé
    weet er alles van en ook dat je direct weer naar boven wilt en springen. Als ik je verhaal lees dan kan ik bijna weer het gevoel naar boven halen, de adrenaline giert door je lijf. Bij de eerste sprong heb je zoiets van ik kom wel beneden daarna kun je genieten.
    zo'n hokipoki ijsje lijkt mij ook heerlijk, schelpdieren daarentegen weer iets minder, dapper dat je het allemaal eet.
    Het voordeel van backpacken is dat je heel veel mensen ontmoet van over de hele wereld.
    veel plezier tot je volgend bericht

    dikke kus
    Pia


  • 15 Januari 2010 - 16:22

    Ester:

    WOW, wat super allemaal!! Echt fantastisch dat je hebt geskydived (of hoe je dat ook maar schrijft;))!
    Zou graag eventjes langskomen;)
    Nog heel veel plezier!

    Liefs

  • 15 Januari 2010 - 17:53

    Jaap:

    Woorden schieten tekort; Hier past slechts één kernachtige, allesomvattende reactie, naar Oud-Veluwse traditie: MACHTIG !!!

  • 15 Januari 2010 - 18:42

    Martha:

    Lieve Mir,

    'k Ben bijna sprakeloos over wat je samen met Iep meemaakt. Jeeh!! Geweldig. Heb weer heel wat te vertellen aan mensen, die vragen hoe het met je gaat.
    Wat weer een avonturen, het is bijna niet te volgen. Hier had ik wel bij willen zijn! Vooral wat je meemaakte met de blazende waterfontein/dolfijn.En wat een afwisselend programma! Ik geniet zo van je prachtige beeldende verhalen! Ik lees ze ook een aantal keren. Wat heerlijk om thuis te komen en dat Jaap vertelt dat je je weblog weer met een fantastisch verhaal aangevuld is. De foto's en video's bekijk ik bij Iris. Heel veel liefs, vele hugs and kisses.
    Mama

  • 15 Januari 2010 - 23:44

    Lubke:

    Mirjam, ik maak me wat zorgen, echt! Volgens mij verveel je je stierlijk maar om ons gerust te stellen schrijf je allemaal van die verhalen op de site.
    ik prik er door heen hoor: dat gelooft geen mens hier: dolfijnen die water in je gezicht spuiten

  • 16 Januari 2010 - 21:26

    Oma Dinie:

    Lieve Mir,

    Net thuis van oma. Oma heeft gelijk je verslag van 4 blz. gelezen. Spectaculair, noemde ze je avonturen!
    Als Hilda morgen bij oma komt, kan ze het ook gelijk lezen.
    Een dikke kus, mam.

  • 16 Januari 2010 - 22:28

    Anna:

    Dat jullie ge-sky dived hebben!!!!!!!!!! :D Ik denk dat veel wat jullie nu allemaal mee maken bij velen op het lijstje staat van 'dit wil ik ooit nog meemaken' super gaaf.

  • 17 Januari 2010 - 13:09

    Peter,claris En Nens:

    Hoi Mirjam,

    Nou wij zijn aan het werk en naar school, we zitten nog steeds in de sneeuw, allemaal errrg leuk maar Mir wat maak jij geweldige momenten mee. Niels en Stijn vinden jouw verhalen erg leuk vooral de dolfijnen.En wat cool zo'n sprong uit het vliegtuig!
    Dapper het eten van een schelpdiertje het ijsje lijkt ons toch iets lekkerder.

    We verheugen ons op het volgend verhaal! Veel plezier!

    liefs Peter, Claris Niels en Stijn

  • 17 Januari 2010 - 14:28

    Bert & Hilde:

    Hey Mirjam,
    Van jouw vader het weblog gekregen, dus we kunnen jullie als 'ervaren' Australie en Nieuw-Zeelandgangers nu ook volgen! Het gaat geweldig lezen we! Het is voor ons heel grappig dat vrijwel alles waar jullie komen en jullie dia's van gezien hebben, wij op de fiets bezocht hebben: de Grampians (het leuke Halls Gap met kangoeroes!), Adelaide, de Little Desert, de Great Ocean Road (we stonden op dezelfde 'Koala-camping' Kenneth River!), Cathedral Cove, Whakatane enz.....!! Als we het goed begrijpen hebben jullie een Marae mogen bezoeken voor een Maori-ceremonie. Heel bijzonder om dat heiligdom (=immers 'tapu' oftewel heilig)te mogen betreden.

    alvast heel veel plezier voor wat er allemaal nog komt,
    groetjes,
    bert en hilde

  • 24 Januari 2010 - 11:04

    Lia Van Balen:

    Lieve Mirjam,

    Vrijdagavond kwam Martha ons vertellen hoe we jou kunnen volgen op deze geweldige reis. Ik heb net jou schitterende verhalen gelezen en wil je een compliment geven over de manier waarop je
    al schrijvend ons laat delen op al deze prachtige avonturen en het voelt een beetje of je iedereen thuis op je reis meeneemt. Wat schrijf je ontzettend leuk en beeldend over alles wat je mee maakt.
    Mocht om voor wat voor reden dan ook geneeskunde niet
    lukken Mirjam, ga dan reizen en schrijf er boeken over, het is je 2de natuur!
    Ik zie je zo liggen op de boot met al die lieve dolfijnen om je heen, en 1 heeft je begroet met een grote straal water in je gezicht, hebben we Jomanda niet voor nodig Mirjam, jij bent ingestraald door een dolfijn en dat beloofd vast een lang en gelukkig leven.
    Vanaf nu reizen we graag met je mee, en we wensen je weer heel veel mooie nieuwe belevenissen en ontmoetingen en BBQ`s,
    sauna`s, heerlijke hokipoki`s,
    skydivings etc.

    Wij moeten het hier nog even met koude, sneeuw, grijs donker weer doen.
    Als jij terug komt schijnt het zonnetje weer!
    Dag Mirjam veel liefs van Lia, Peter en Matthijs

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nieuw Zeeland, Auckland

Mirjam

Het komt al zo dichtbij! De grote reis... :D De reis waar ik me al jaren op heb verheugd, al tijden voor heb gespaard en al maanden van weet dat het nu dan ook echt doorgaat ;) Wat zal het me brengen? Op deze site zal je het kunnen lezen! Liefs! Mirjam

Actief sinds 11 Okt. 2009
Verslag gelezen: 195
Totaal aantal bezoekers 32266

Voorgaande reizen:

01 December 2009 - 26 Juni 2010

The Great Adventure!

Landen bezocht: