Paradise of Nature in Kakadu & BushBushwwoof

Hey hoi daar!

Beloofd, beloofd, geen thriller-achtige schrijfstijl meer, geen nieuws over ongelukken en gekke dingen, bij deze een gewoon normaal verslag van mijn nieuwe avonturen. ;)

Hedentendage, dag 172 van mijn reis, bevindt ik me bij een WWOOF-adres in de tropitropibusbusbush, vlakbij het plaatsje Bachelor, dat zich heeft gevestigd ongeveer 100 km ten zuiden van Darwin. Weer echt een plek waarvan je denkt; 'Hoe kom ik hier nou weer terecht?!' Ik zit nu achter een gloednieuwe laptop van de familie Dudgenson, de familie die hier woont. Ja, ik ben weer bij de hippies beland, Iris en ik vertoeven nu definitief in het rommeligste huis dat deze aardbodem mag bewaren. Als ik van de zithoek naar de keuken loop, wordt ik al tien keer gestropt door snoeren, chineese geluksgoedbeeldjes en windvangers die het hele huis klingelend versieren, om maar niet te spreken over mijn voetenwerk-moves die ik moet maken om de ontplofte bibliotheek (met natuurlijk allemaal boekjes over hoe lekker in je vel te komen te zitten door het eten van de juiste plantjes, of psychoboeken met titels ' I'm okay, you are okay') hier te omzeilen. Echt respect dat je hier zo kan leven. Ik heb dan nog de details verzwegen over hoe de douche (een ware druppelexplosie) en de WC (niet meer voorstellend dan een blok met een gat erin, die je moet betreden door middel van een gammele ladder omhoog te klimmen. Daarna zit je wiebelend aan tafel, omdat de mozzies natuurlijk haarfijn aanvoelen welke delen van je lichaam je niet met insectenspray hebt ingespoten :s) Respect, respect.

Ook veel respect heb ik voor de bananen en papajabomen die rijkelijk om het huis groeien, en ons allen voorzien van de heerlijkste lekkerste bananen die ik ooit gegeten heb, en een verse papaja bij het ontbijt is ook niet verkeerd. Alles uit eigen tuin, vers geplukt en wel. Je zet gewoon een ladder tegen een palm aan, klimt naar boven, en *Pluk* daar heb je je verse fruitjes. : ) De familie heeft drie kinderen, Rory van 16, Calipso van 14 en Cyrus van 6. Leuk om ook eens echt weer in een gezin te leven, dat is toch weer zo'n contrast met het hostelleven, waar allemaal mensen tussen de 20-25 uit allemaal verschillende natoinaliteiten je leefgenootjes zijn. Iris en ik verbijven in een huis dat ongeveer 300m van de familie hun huis staat. Als we sochtends ons dagelijkste wandelingetje maken, waarbij we over riviertjes moeten springen, kunnen we walibi's spotten, en ook komen we veel ander HF (Heftig Wildlife) tegen. Spinnen, nog groter dan mijn hand, bewaken hun gouden web door alleen hun indringers met hun formaat al af te schrikken. Ook slangen hebben we hier gespot, en 'oodles' (ander woord voor 'heeps', 'shitloads', ja mijn australische woordenschat groeit :P) of Toe-frogs, de padden die hier zijn geimporteerd om bepaalde vliegen op te eten die de suikerrietvelden opeten. Er was destijds niet gedacht aan de natuurlijke preditoren van deze beestjes, die niet in het natuurlijke dierenrijk van Australie tegenkomen, en zo veroveren deze XXL-padden heel australie. Het gekke is dat ik de meest gigantische spinnen zonder enige moeite op de foto zet, maar toch een histerische gil, die alleen meiden kunnen uitslaan, maak als je deze wezens op de foto wilt zetten, omdat ze de neiging hebben om RECHT op je af te springen als je te dichtbij komt. Whiebah.

Ik vervolg mijn verslag om even terug te gaan naar Cairns. Na onze mislukte roadtrip stapten Iris en ik op 7 mei toch maar het vliegtuig in, om naar Darwin te gaan. Beetje brak van de vorige avond (ladiesnight = gratis champagne voor alle 'gejurkten' onder ons; ook jongens geloven er deze avond aan ;) ) Vliegen we twee uur over het niemansland, kaarsrechte wegen en in geen verre velden een stadje te bekennen. Echt bizar om te zien. Ik fantaseerde toch nog stiekem hoe het geweest zou zijn om daar met de auto doorheen te scheuren, terwijl we met Joe, Callum en Josie met de muziek van de Killers meezingen. Helaas was dat avontuur voorbij, dat vond ik wel echt heel jammer.

En toen werden we weer aan de grond gezet bij het supertropische Darwin, waar de vochtige lucht je gelijk omarmt wanneer je de geaircontitioneerde luchthaven verlaat. Darwin zelf is niet zo veel aan, al zeg ik het zelf, ik ben toch meer een Cairns-fan ;) Maar hier is wel het suuuuper mooie Kakadu-national park, waar we in drie dagen een expiditie van hebben gedaan. Dat was echt wel zoooooooo gaaf!!!:

De eerste dag werden we om 7 uur sochtends opgepikt door onze maffe gids Des, die echt het uiterlijk had alsof hij echt in het wild leefde, maar zich dan nog net had weten te kleden in suptropische-hawaiiprintachtige tshirts. Samen met 7 anderen stapten we de truck in, op weg naar de eerste stop; de jumping croc-tour.

Wat stel je je daarbij voor? Nee, geen skippieballen in de vorm van krokodillen waarmee je een race gaat doen, maar heuse zoutwaterkrokodillen die net zo reageren als een vis die naar de hengel met een wormpje eraan hapt, bij deze scene zijn de wormpjes vervangen door hompen buffel, die men boven de hongerige krokodil hengelt. 'Crocodile fishing' hadden ze het beter kunnen noemen. Voorafgaand aan deze tour kregen we (natuurlijk) nog een slang om onze nek gehangen, want dat vinden alle touristjes toch zo leuk :P Ben er nu wel aan gewend om een slingerend kringelend langwerpig beest om je nek te krijgen, alhoewel ik deze 'Jack' toch wel heel stoer vond ;) Respect, ook voor dit beestje, die hopeloos uit zijn kleine kooitje wordt gegritst, en om ieder willekeurig nek wordt gehangen, om vervolgens blind te worden geflitst door de foto's. Arm diertje.



Na deze fotoshoot stappen we aan boord van de boot, en gaan; op naar de crocs! Deze enorme monsters komen al dichterbij de boot als deze in de buurt is, ze weten precies wat daar te halen valt. De ene na de andere krokodil zien we uit het water springen (zie foto's) Ook deze keer weer; respect - en een plechtige afstand die ik bij deze dieren zeer graag wil bewaren. Wat een tanden, wat kaken hebben die beesten. En met wat voor een gemak wordt die homp buffel verscheurd, en glijdt langzaam die enorme keel in. Wat een dieren, echt ongelofelijk. De grootte van wel 4,5 meter, en dan ouder dan 120 jaar zijn. poeh.



Na een zeer succesvolle jumping-croc-tour scheuren we uren lang over een kaarsrechte weg, op weg naar KAKADU! :D



In dat park heb ik echt mijn hart liggen, wauwwauwwauw WAT een natuurpracht. Geweldig machtige valleien, zich uitstrekkend tot ver voorbij de horizon, verschuilen de meest schitterende zwemplekken. Zwemplekken die altijd gevoedt worden door de meest schitterende watervallen, met het meest kraakheldere water. Echt natuur op zijn puurst, en toen ik op mijn kin op de bovenste rand van de waterval lag, en zag hoe de duizenden druppels een voor een door het zonlicht weerkaatst, de diepte in vloeiden, en ik het water over mijn schouders voelde spoelen, was ik even vergeten dat er nog steden bestonden. Wat een paradijs is het daar, SCHITTEREND.



Alle wauw-zwemplekken werden afgewisseld door hikes naar aboriginal-rotsschilderingen, die wel over 50.000 (Nee echt geen 0 te veel!!!) oud konden zijn. Zullen zij ook gerealiseerd hebben dat zij wel echt de allermooiste levensplek op aarde bewoonden?



Heerlijk waren de BBQ's, die onder de helderste sterrenhemel - geen licht dat de hemel 'vervuilt' van andere lichtbronnen - gehouden werden. Jupiter laat zich nog steeds zien, en het zuider kruis weet ik ook altijd snel te vinden. Maar je zag zo veel andere sterren dat het moeilijk was de sterrenbeelden te kunnen herkennen.



De tweede dag hadden we alleen wel in het begin even een hele vervreemdende situatie:

Sochtends, toen ik wakker werd van alle onrust om mij heen van vogels en een schuddende tent, en ontmoetten mijn ogen het gezicht van onze gids. 'Gmoooorningggg girrrlssss...'

Had die hufter de hele nacht door lopen zuipen met een andere jongen van de groep, en kreeg het voor elkaar om om 7 uur sochtends nog steeds knetterdronken te zijn. Jeejmig, eikel, hoe kun je dit nou doen? Hij was ervan overtuigd dat rijden wel prima zou gaan, maar toen de groep grootuitend protesteerde zei hij met een bijna vies australisch accent; 'Well, if you don't trust me, I don't give a fuckin' shit, it's all beautifful.' Dat maakte mij echt even (hier heeft het nederlands een coole uitdrukking voor;) Goed Giftig. We gingen zelf wel op expeditie in de buurt, op naar de watervallen, terwijl die dronken Des maar ff nuchter moest gaan worden.



Snel was ik deze ervaring al vergeten toen ik boven op de berg stond, en het meest imposante landschap dat ik ooit heb mogen aanschouwen, mijn ogen opende. De rest van de dag was het okay, we hebben het programma -dan wel iets omgegooid - toch nog wel kunnen doen. En de rest van de tour was zo schitterend dat die ervaring er niet tegenop kon om het te verpesten. Moet je nagaan hoe mooi het daar dan wel niet was ;) Ik zou zeggen, bekijk mijn foto's maar, dat geeft wel een impressie ;)



okay, ik ga zo afronden. Ik pak zo mijn backpack 'Uhm' genaamd (mag jij raden hoe hij aan deze naam komt ;) ) weer inpakken, om weer met mijn alles weer richting Darwin te trekken. Een half jaar! heeft deze reis tot nu toe al geduurt, en ik geniet nog elke dag. Nog 1 maand te gaan, en ik ga er alles aan doen om ook deze maand weer tot de top te vullen met supergave ervaringen!



Liefs vanuit de Bushbush - waar de meest gave vogels de bijna vervreemdende stilte doorbreken.

Mirjam